11. Strafrechtelijke sanctionering milieu-informatieplicht

Beleidsniveau: Vlaanderen

Wetgeving: DABM

Huidig:
Artikel 16.1.1 DABM bepaalt:

“De bepalingen van deze titel zijn van toepassing op de hiernavolgende wetten en decreten, wat betreft de bevoegdheden van het Vlaamse Gewest, met inbegrip van de uitvoeringsbesluiten ervan en de verplichtingen opgelegd krachtens de volgende wetten en decreten en de uitvoeringsbesluiten ervan :

1°           alle [..] titels van dit decreet, met uitzondering van titel I – Algemene bepalingen, titel II – Besluitvorming en inspraak, titel X – Agentschappen, titel XI – Strategische Adviesraden en titel VIII – Klimaat;
[…]

23°        het decreet van 21 december 2018 houdende de luchtkwaliteit in het binnenmilieu van voertuigen.”

Aanpassing:
In artikel 16.1.1 DABM wordt toegevoegd:

24° Bestuursdecreet van 7 december 2018;

25° Verdrag van 25 juni 1998 betreffende toegang tot informatie, inspraak in besluitvorming en toegang tot de rechter inzake milieuaangelegenheden

Motivering: 
Artikel 30, lid 2 van het decreet van 26 maart 2004 betreffende de openbaarheid van bestuur bepaalde: “De door de Vlaamse regering aangewezen milieu-instanties zorgen ervoor dat milieu-informatie op een actieve, systematische en transparante wijze onder de bevolking of onder de betrokken doelgroepen wordt verspreid en op een doeltreffende wijze toegankelijk wordt gemaakt. De Vlaamse regering bepaalt welke milieu-informatie minimaal wordt verspreid en stelt nadere regels vast over de wijze waarop milieu-informatie wordt verspreid en toegankelijk gemaakt

Deze nadere regels werden opgenomen in het besluit van de Vlaamse Regering van 28 oktober 2005 betreffende de verspreiding van milieu-informatie.

Artikel 7 van dit besluit bepaalt: “Bij een onmiddellijke bedreiging van de gezondheid van de mens of het milieu, die ontstaat door menselijke activiteiten of ten gevolge van natuurlijke oorzaken, zorgen de milieu-instanties ervoor dat alle nuttige informatie waarover ze zelf beschikken of die voor hen wordt beheerd, onmiddellijk wordt verspreid. Daarbij mag geen afbreuk worden gedaan aan de specifieke verplichtingen die voortvloeien uit de toepassing van andere regelgeving. Onder nuttige informatie wordt in dit geval verstaan, informatie die het publiek dat waarschijnlijk zal worden getroffen, in staat kan stellen maatregelen te nemen om de uit de bedreiging voortvloeiende schade te voorkomen of te beperken.”

De inhoud hiervan stemt overeen met artikel 5, 1, c) van het Verdrag van Aarhus en artikel 7.4 Richtlijn Milieu-informatie.

Het decreet van 26 maart 2004 werd vervangen door het Bestuursdecreet van 7 december 2018. De inhoud van artikel 30, lid 2 wordt er hernomen door artikel II.4.

In het PFOS-dossier bleek de Vlaamse regering en OVAM al sinds 2017 te beschikken over de nodige milieu-informatie over de PFOS-vervuiling én kennis te hebben over de schadelijkheid voor mens en milieu. Toch besliste de overheid niet te communiceren. Om dergelijke situaties in de toekomst te vermijden moeten deze bepalingen strafrechtelijk gesanctioneerd.

De reglementering die aanleiding kan geven tot een strafrechtelijk gesanctioneerd milieu-inbreuk of -misdrijf wordt opgesomd in artikel 16.1.1 DABM. Daarom wordt dit artikel met beide bepalingen aangevuld.

Achtergrond:

Bekijk de 20 fiches voor elk van de voorstellen (download het document):

1.           Afschaffen eeuwigdurende omgevingsvergunning         
2.           Schrappen “permit defence”     
3.           REACH-verordening – “no authorisation – no market”   
4.           Bodemsaneringsorganisatie voor PFAS-vervuiling          
5.           Milieukwaliteitsnormen voor PFAS-uitstoot in de lucht 
6.           Ingrijpen op bestaande activiteiten die Natura 2000-gebieden verslechteren   
7.           Een bodemattest voor potentieel vervuilde gronden     
8.           Eigenaars, kopers en huurders informeren over bodemverontreiniging     
9.           Online database met potentiële en effectieve bodemverontreiniging      
10.         Eindelijk een omgevingsvergunningenregister  
11.         Strafrechtelijke sanctionering milieu-informatieplicht   
12.         Uitbreiding “class action” naar milieuvervuiling
13.         Oprichting van een PFAS-schadefonds 
14.         Indicatieve tabel voor schade door milieuvervuiling      
15.         Verplichte financiële zekerheid vervuilende bedrijven  
16.         Bewijsvermoeden voor angst- en gezondheidsschade  
17.         Onbeperkte en hoofdelijke aansprakelijkheid bestuurders        
18.         Doorbraak beperkte aansprakelijkheid aandeelhouders
19.         Verplichte vermelding van PFAS op consumentengoederen      
20.         Verbod op PFAS in voedingsmiddelen en voedselcontactmaterialen